Week La Maziere

Dit jaar zijn we voor de zevende keer in tien jaar naar de Dordogne gegaan. Samen met dierbare vrienden verbleven we weer in La Mazière, het huis van onze vriend Erik. In 2003 waren we er voor het eerst; Pablo was toen 4 jaar, dit jaar is hij 14. Wat een verschil ! 

De hele groep voor het kerkje van Limeyrat, waar we een concert hebben bijgewoond. 

Het zwembad, waar ook diverse partijen waterpolo werden gespeeld. 

Het was soms zo warm buiten, dat de kinderen ervoor kozen om binnen te spelen. 

De jongens maakten diverse fietstochten ....

... terwijl de meisjes gingen shoppen in Perigueux. 

Er werd veel gelezen, en soms een boom opgezet. 

Ook de volwassenen deden sportieve activiteiten: fietsen, hardlopen en, met de kinderen, wandelen, voetballen en waterpolo. 

De jongens gingen mee wandelen ... 

... en deden rare ontdekkingen in het bos.

Bramen zoeken, waarmee we 7 potten jam hebben gemaakt. 

Elke dag buiten ontbijten: croissantjes, verse jus, kazen, paté, het was een grote luxe! 

Pablo gaf gitaarconcerten en -les. 

En tot slot de poezen, die erg lief waren ....

.... maar soms ook wel wat brutaal. 

In 11 uur reden we terug naar Amsterdam, inclusief een stop in Parijs ...

... waar we een ham-kaas omelette nuttigden ...

... met uitzicht op de Eiffeltoren! 

We kijken terug op een heerlijke week. Volgend jaar misschien weer. 

Reis naar Noorwegen: vrijdag 2 augustus

[Steven:] We staan op, ontbijten, internetten en gaan naar het vliegveld. Auto inleveren bij een heel vriendelijke meneer, inchecken en vliegen. 

Aan boord laat Pablo mij zijn nieuwste muziek programma app zien waarmee je zelf een geweldig concert kan componeren. Erg leuk! 

Veilig geland in Amsterdam. We kijken terug op een geweldige vakantie. Volgend jaar weer! 

Reis naar Noorwegen: donderdag 1 augustus

[Steven:] Vandaag een lange autorit, maar rijden in Noorwegen is geen straf. Na het heerlijke ontbijt - dit Rica Hotel is echt een aanrader - zijn we rond 8h45 op pad. Onderweg genieten we weer van de meren, de bossen, de pittoreske huizen. Het Noorse landschap heeft ons hart gestolen. 

Bij een rivier stoppen we even en doen een wedstrijd stenen gooien. Pablo gooit het verst, maar Steven wint de finale wedstrijd. Nu kan het nog! 

In de auto verdeelt Pablo zijn tijd tussen 'minder leuk' en 'leuk': eerst leest hij in Joe Speedboot en maakt hij bijdragen voor het blog, en daarna maakt hij met een jas een bioscoop en kijkt 'Walking Dead'.

Na een tankbeurt met wat worstjes komen we aan in Oslo. Het is hier veel warmer en zonniger dan in Älesund. We bezoeken de National Gallery, waar de tentoonstelling Munch 150 gehouden wordt. Het blijkt een fascinerende tentoonstelling rond de Noorse schilder Edvard Munch, die veel meer moois heeft  gemaakt behalve de Schreeuw. Vooral de remake van de Berlijnse Secession tentoonstelling van 1902 maakt indruk. 

We kopen de catalogus, nemen water en koffie en gaan dan naar Gothenburg. Daar checken we in bij het airport hotel, drinken iets en gaan bed. Morgen naar Amsterdam! 

Reis naar Noorwegen: woensdag 31 juli

[Pablo:] We worden wakker in ons B&B en worden begroet door behoorlijk rottig weer. We trekken onze jassen aan en gaan naar het dorp waar we eerst willen ontbijten voor we naar de pont gaan die over het Geirangerfjord gaat, maar helaas is er geen ontbijt tot negen uur; we moeten nog een half uur wachten. We besluiten daarom naar de pont te gaan en we mogen er tot onze grote verassing gelijk in! Net op tijd, want hij gaat achter ons dicht en vaart uit. 

De boot blijkt een bar te hebben waar we snel ontbijten, en daarna gaan we naar het buitendek waar we bijna een uur sprakeloos de fascinerende natuur in ons opnemen. Er lijkt geen einde te komen aan de imposante cascades en bergen waar het water zich een pad uit heeft uitgehouwen. Voor ons allebei komt dit te staan als het hoogtepunt van de reis tot dan toe. Helaas moeten we op een gegeven moment naar de auto en zeggen dan het majestueuze fjord gedag. 

Wanneer we aankomen in Älesund besluiten we te gaan kayaken om het 'Venetië van het noorden' van dichtbij te kunnen bekijken en in de vele kanalen te kunnen varen. Op dit aspect blijkt Älesund een beetje een teleurstelling te zijn : er is maar één kanaal in de hele stad, niet precies zoals Venetië. Het kayaken blijkt niet erg goed te gaan voor mij; ik verlies snel controle en raak gefrustreerd omdat mijn kayak niet reageert op mijn peddels zoals ik het wens. Zodra we ook uit de ene kade varen komen we in de open haven met behoorlijk grote golven waar ik weinig controle heb en een beetje bang voor word. Zit ik daar in een kayak naast een gigantisch cruiseschip en met enge golven zonder veel ervaring of controle... Niet mijn ding. Ik geef het op en heb geen zin, pap zegt dat ik me ietsje meer moet inspannen en ik begrijp het, maar gelukkig ben ik al uit de kayak. 

We  gaan naar het hotel, doen droge kleren aan en maken een wandeling door de stad, waar we foto's maken van de mooie art nouveau stijl, waarin veel huizen gebouwd zijn. 

Na afloop gaan we naar een bar/restaurant dat Maki heet en beroemd staat als een van de beste van de stad. Daar nemen we eerst een drankje en lezen in onze boeken (ik: Joe Speedboot van Tommy Wieringa , Pap: Onder Vrienden van Amos Oz). Daarna besluiten we met een muntje gooien dat we daar ook gaan eten. 

Onder de waanzinnige dingen die ons worden voorgezet, is een erg lekkere zalm, een heerlijke cheesecake als toetje, de beste appelsap van mijn leven en erg lekkere wijnen '(ik vertrouw op de criteria van mijn vader)'. Erg prijzig... ERG prijzig, maar dan heb je ook heel wat! Het is allemaal van de beste kwaliteit; ik word verliefd op mijn appelsap, die uit een dorpje in het noorden van Noorwegen komt. Met een goed gevoel in onze maag en een lichtere portemonnee, gaan we slapen. Morgen naar Oslo rijden.

Reis naar Noorwegen: dinsdag 30 juli

[Pablo:]  Vandaag begon net als gisteren met een fantastisch ontbijt waar verse wafels deel van uit maakten. Op onze auto was er een bekeuring, eigenlijk zoals verwacht (we hadden geen parkeerticket betaald, maar dat was ook niet mogelijk; Pap hoopt dat de bekeuring Amsterdam niet bereikt  ...). 

We zeiden de mooie stad Bergen gedag en gingen richting het Geirangerfjord, dat was het fjord dat we uiteindelijk wilden bekijken. Tijdens de lange rit kwam er geen einde aan de sprookjesachtige landschappen die blijkbaar de norm zijn in dit land, het was waanzinnig. Er zijn veel schitterende meren, en de bergen zijn gigantisch en imposant, bekleed met bomen en nog meer bomen; op een gegeven moment begrijp je niet meer hoe die bomen blijven groeien op nauwelijks meer dan ruwe rots. 

In tegenstelling tot Nederland waar bijna alle streken volledig zijn geürbaniseerd en het moeilijk is om onbewoond land te vinden, is Noorwegen een land geregeerd door machtige,  ruwe natuur die voor de mensen onaantastbaar lijkt. Soms zie je wel eens een huis of twee tussen de bergen, geïsoleerd van alle andere civilisatie en dan kun je vrijwel zeker aan nemen dat het leven van die mensen wel een constante strijd moet zijn tegen de forse natuur om hun heen.

Onderweg stopten we om een klein kerkhofje te bezoeken dat erg mooi bleek te zijn, met erg nette rijen graven naast elkaar. Het straalde een prettige soort van rust en vrede uit.

Onze volgende stop was het Noorse gletsjer museum. Aangeraden door de lonely planet gids, is dit een museum over de Jostedalsbreen gletsjer, de grootste gletsjer van Europa. Het hoogtepunt van het museum was een documentaire, die geprojecteerd werd op vijf doeken en je meenam in een helikopter die dicht over de gigantische ijsvlakte vloog. Je kon ook meekijken met een expeditie van vier mensen die omhoog gingen en de gletsjer onderzochten. De film was erg goed gemaakt en je kreeg een goede indruk van hoe de gletsjer eruit ziet zonder te lijden aan de waanzinnige kou die daarboven heerst. De rest van het museum was ook interessant maar niet echt spectaculair.

We reden nog meer richting het Geirangerfjord. Op voorstel van Pap stopten we even om in een warm (maar niet heus) meer te zwemmen. Hoewel het mij aan het begin veel moeite kostte ben ik er uiteindelijk in gegaan. Mijn duik duurde niet erg, volgens Pap een nano seconde, maar ik ging wel kopje onder en hij niet. Op het einde deed ik nog wat oefeningen.

We kwamen aan bij het Geirangerfjord waar een bed en breakfast zonder breakfast was dat een ruime kamer had met een eigen bed voor elk, en een waanzinnig uitzicht over het fjord, waar overigens wel mist hing. We wilden nog dineren maar het restaurant aan de overkant was dicht. We aten daarom twee koekjes, maar dat kwam goed uit, want we moeten echt oppassen in dit peperdure land.