Reis naar Noorwegen: maandag 29 juli

[Pablo:] Vandaag zijn we wakker geworden om negen uur. Dit is inderdaad niet een gewoonte voor ons op vakantie, en vooral niet voor mij, maar om half tien was er geen ontbijt meer beschikbaar. Het vroege opstaan bleek later zeker de moeite waard te zijn; onder de velen dingen in het ontbijt assortiment was namelijk een wafelmaker waarmee je in een paar minuten een heerlijke wafel kunt toveren. Ik kwam gelukkig ook aan de beurt… een warme, zachte wafel met nutella erboven. Ik krijg er zin in alleen maar door het schrijven erover. 

Vandaag wisselen we eerst geld, kopen dan een gids, en gaan dan koffie drinken (ik neem een chocolademelk). Onze volgende stop is berg Foyen. Deze berg die dominant boven Bergen rijst, is de perfecte plaats om de stad vanaf boven te bekijken. Als we aan de voeten van de berg aankomen, blijkt er een stel treinen te zijn die door kabels omhoog worden gehesen, maar voor jonge en fitte jongens als wij, was lopen de enige echte optie; naar boven gaan we dus. Boven trakteren we onszelf op een lekker ijsje… als beloning. Het was wel een stuk lopen maar zeker de moeite waard, want het uitzicht vanaf boven was te mooi voor woorden, maar misschien niet voor deze foto’s.

We keren terug naar ons hotel om even naar de wc te gaan en uit te rusten, maar gaan gelijk daarna naar de beroemde kade van Bergen, een scandinavisch symbool. De houten huizen van Bryggen zijn erg vaak herbouwd en niets ervan is nog het originele. Deze huizen stelden precies voor wat ik me voorstelde bij de gedachte van het Noorwegen van de vikingen; houten huizen bij de kade waar een lang schip zou hebben gelegen. Spannend!

De dag wordt afgerond met een diner bij het opera cafe, een kleine tent die mooi achter het nationaal theater van Bergen ligt in een rustige woonwijk. Ik lees nog een hoofdstuk over Noorse geschiedenis en we genieten van een erg lekkere maaltijd waar herten fillet een deel van uit maakt. Heerlijke dag!

Reis naar Noorwegen: zondag 28 juli

[Steven:]  Vandaag willen we eerst naar het Vikingmuseum en dan naar Bergen. Op zoek naar een ontbijt zien we echter veel mensen voor de National Gallery staan: het blijkt een expositie te zijn van Edvard Munch, de beroemde Noorse schilder. Daar willen we ook wel heen. 

We bespreken de situatie tijdens een heerlijke koffie tegenover het museum, maar terwijl wij dat doen wordt een oplossing al gegeven: er worden busladingen Japanners en andere lieve mede-wereldburgers voor het museum gedropt, zodat er al snel een lange rij ontstaat die elke lust tot bezoek ontneemt.

We gaan dus naar het Vikingmuseum, per auto want het is ver. We kunnen de goede afslag echter niet vinden, en besluiten dan om zowel het Vikingmuseum als Munch op de terugweg te doen. Heerlijk, zo'n flexibele vakantie!

De weg naar Bergen is lang, maar schitterend. We rijden door bos, langs meren waaromheen grootse groene weides met daarop twee, drie kleurige huizen, over bergen met enkel mossen, door tunnels, langs fjorden ... Het is een groot genot, wat een schitterend land is dit. Maar ook: wat een leegte, ik denk dat ik hier helemaal gek zou worden! 

Onderweg stoppen we bij een café voor een boterham met ei. We betalen weer de hoofdprijs, ik ben zo blij dat we maar ėėn week vakantie hebben, dit land is onbetaalbaar! 

In Bergen rijden we naar de huizen van Bryggen, en gaan daar op zoek naar een hotel. We vinden een kamer in The First Hotel, echt geweldig met een hoog plafond, twee bedden en uitzicht op de haven. 

Dan iets eten: naast het hotel is een restaurant met sushi's en noodles, helemaal wat Pablo wil. We nemen noodles met kip (Pablo) en met vis (Steven), en omdat het vakantie is investeert Steven 9 euro in een biertje (...). Erg gezellig aan tafel. Bij het afrekenen maakt Steven een fout en geeft een wel erg genereuze fooi. Nou ja, mag die ober ook een goede avond hebben? 

Na afloop maken we nog een wandeling door Bergen, nemen een soft ijsje en gaan dan naar bed. We zijn blij in Bergen te zijn. 

Reis naar Noorwegen: zaterdag 27 juli

[Steven:]  We staan laat op, maar kunnen nog net aanschuiven voor het ontbijt, dat om 12h00 dicht gaat. Daarna gaan we met de auto naar het centrum, om spullen aan te schaffen die Steven vergeten is mee te nemen (zwembroek, regenjas) ('Je zit niet op een eiland', had zijn moeder nog gezegd, maar wat je moeder zegt moet je natuurlijk niet altijd serieus nemen). De aankopen verlopen wonderbaarlijk voorspoedig, ook omdat het uitverkoop is en de zaken daardoor aanmerkelijk prettiger geprijsd zijn. Een parkeerbon doet daar niets aan af. 

We gaan op weg naar Oslo. Onderweg geeft een ijsje nieuwe energie, die Pablo ertoe aanzet om een begin te maken in Joe Speedboot. Bij de grens moeten we door een ouderwetse grenscontrole, Steven legt Pablo uit dat dat vroeger in heel Europa zo ging. 

In Oslo vinden we het hotel betrekkelijk eenvoudig. Helaas krijgen we net als in Göteborg weer een klein dubbelbed van slechts 1,20 m ... meer iets voor twee lovers, maar voor een laatste keer gaat het wel. 

We maken een tour door Oslo en bezoeken het nieuwe opera huis, een indrukwekkend gebouw aan het water. Pablo vindt het erg mooi, Steven vindt de vormen niet erg natuurlijk en is er daarom niet van gecharmeerd. Sydney en Amsterdam gooien hogere ogen. Wel heerlijke zon, en we maken een kleine fotosessie. 

We willen een biertje en cola drinken, maar de prijzen schrikken ons af: 9 euro voor een pilsje is wel erg gortig. Dit zou echter de standaard blijken in Noorwegen. Gekkenhuis! 

Eten blijkt ook behoorlijk prijzig, dus we gaan naar de MacDonalds (!), tot grote vreugde van Pablo. Dan terug naar het hotel en te bedde. 

Reis naar Noorwegen : Vrijdag 26 juli

[Steven:] Na een korte nacht rijden we naar Amsterdam en parkeren de auto op de gracht. Vervolgens gaan we met de trein naar Schiphol, waar we een klein maar heerlijk ontbijt kopen bij de Starbucks en vervolgens inchecken. Geweldig om met KLM te vliegen! Steven geniet van de goede service, en Pablo geniet van zijn nieuwe Bose hoofdtelefoon, die hij heeft gekregen voor zijn verjaardag en uitstekende rapport. 

In Göteborg wacht Johanna, die in Göteborg woont, ons op. Met haar halen we de huurauto op. Pablo en Steven dachten beide dat ze de auto niet mee zouden krijgen, omdat Steven geen rijbewijs kan tonen (het is gestolen), maar de Zweedse meneer doet er helemaal niet moeilijk over en stelt zich tevreden met de verklaring van de politie. Wat een opluchting! 

We zoeken een hotel op Booking, en rijden daarheen: reserveren is niet mogelijk omdat Steven's creditcard ook gestolen is, dus we moeten ter plaatse zaken doen. Steven moet behoorlijk praten om tenminste dezelfde prijs te krijgen als die op Booking staat, raar zoals die hotels werken. 

Johanna neemt ons mee op een tour door haar stad, die niet bijzonder mooi maar wel heel prettig is. We drinken een drankje bij de haven, zien een designwinkel, Johanna toont de bibliotheek waar ze haar proefschrift heeft geschreven, en we lunchen in een park (Steven neemt een sla met garnalen, geweldig!).

Dan halen we in ons hotel zwemspullen, en die van Johanna bij haar thuis (Steven praat 2 minuten met Johanna's moeder en ziet het huis, dat een geweldige tuin heeft), en gaan zwemmen in een meer vlakbij. Het is heerlijk water, en de hele atmosfeer ademt het idyllische Zweden van films. 

Steven en Johanna praten nog een half uurtje, en dan is het programma met Johanna voorbij. Hierna eten Pablo en Steven een pizza en gaan naar bed. 

Logeren bij Winkler

[Pablo:] Tijdens de twee dagen dat pa in Brussel moest werken, mocht ik lekker logeren bij Winkler. Ik ga hier niet een uitgebreid rapport over schrijven, maar onder de vele dingen die we in die twee dagen hebben gedaan, was een bezoek aan de Ajax arena om de open dag mee te maken. We zagen de presentatie van de nieuwe spelers en een eerste training. Dit werd gevolgd door een handtekeningsessie waar het lange wachten zeker de moeite waard was; mijn pet kreeg een handtekening van ex-ajaxied Dennis Bergkamp en Siem de Jong. Echt top!

(Winkler en Pablo worden gefilmd en verschijnen op het grote doek in de Arena, Winkler maakt een foto - modern Droste effect)

Weekend Liverpool : Beatlemania !

[Pablo:] Omdat we allebei (pap en ik) grote fans zijn van de Beatles, hadden we besloten om dit jaar naar de bron van al dat talent en magie te gaan. Liverpool is waar alles begon, daar werden de fab4 grootgebracht en daar begonnen ze allemaal, eerst als individuele mensen, hun passie en lust voor muziek te ontwikkelen. Het was ook hier dat Paul, John, George en indertijd Pete Best de Silver Beatles creerden, wat uiteindelijk de Beatles zouden worden (met Ringo Star in plaats van Pete Best op drums).

Om zoveel mogelijk Beatle ervaringen uit onze twee dagen te persen, zijn we na aankomst gelijk naar een museum van de Beatles gegaan, dat ‘The Beatles Story’ heet. Dit museum, dat erg mooi bij de oude dokken van Liverpool ligt, legt precies uit wat elke Beatle maniac zou willen weten, namelijk hoe alles begon met de Beatles. Aan de hand van foto’s, instrumenten en recreaties van ruimtes zoals de Cavern Club (gelegenheid waar de Beatles 292 keer hebben opgetreden) of de winkel van Beatle manager Brian Epstein, toont het museum hoe de carriere van de Beatles er uit heeft gezien, van het begin tot het einde. Het leukste deel vond ik zelf de periode vanaf de eerste keer dat ze in Hamburg speelden totdat ze door Epstein werden gespot, waarna hij hun manager werdt. Dit is namelijk toen de Beatles hun dromen om beroemd te worden langzaam een mogelijke realiteit zagen worden.

Daarna zijn we op de magical mystery tour gestapt. Deze tour neemt je in een bus mee langs de belangrijkste plaatsen van de Beatles in Liverpool, zoals het eerste huis van Ringo, George en Paul, of Strawberry field en Penny Lane; plaatsen die de Beatles inspireerden.  

Boven: Strawberry fields (forever!)      Onder: ouderlijk huis van John Lennon

Wat voor mij de grootste ontdekking van deze expeditie was, ontdekte ik in het tweede deel van de Beatles museum; de invloed die Elvis op de Beatles had. Ik was erg onder de indruk over hoeveel de Beatles Elvis bedankten voor alle inspiratie. John’s eigen woorden zijn al genoeg bewijs “without Elvis there would never have been Beatles”. Dankjewel Elvis.

Tweede week : Zeilen bij zeilschool 'De Veenhoop'

[Pablo:] Vorig jaar ben ik naar zeilschool de Wijde Aa ben gegaan, maar dit jaar probeerde ik iets nieuws: Zeilschool de Veenhoop. Deze zeilschool bevindt zich in Friesland en was mij aangeraden door mijn vriend Sam. Het was een ander soort zeilkamp. In tegenstelling tot de Wijde Aa, waar er maar 40 cursisten per week waren, kwamen er 140 cursisten per week naar de Veenhoop. Dit zorgt ervoor dat alles op een grotere schaal is, en dat het ook minder overzichtelijk is, waardoor wij als cursisten meer onafhankelijkheid krijgen en de kans krijgen om te doen wat we willen zonder dat we gelijk worden gemist, zoals dat bij het kamp van vorig jaar het geval zou zijn geweest. 

De kamers waren in de Veenhoop prettiger, omdat er alleen maar vijf a zes mensen per kamer waren en het er gezelliger was. Aan de andere hand was het les geven op de Wijde Aa wel beter, want een kleinere groep cursisten betekende ook dat er meer aandacht kon worden gegeven aan elke student / cursist. Een voorbeeld is dat vrijwel al het lesmateriaal dat nodig was om een kielboot 3 examen te halen op de Veenhoop al inbegrepen was in het algemeen lesprogramma van de theorie lessen op de Wijde Aa. Als een gevolg hiervan was mijn theorie examen voor kielboot 2 op de Veenhoop erg goed, maar door een gebrek aan wind was het moeilijk om te lezen waar de wind vandaan kwam en kon ik mijn praktijkexamen net niet halen. 

Het was fantastisch weer, de hele week door, hoewel dat ten koste ging van de wind. Ik zeg ‘ten koste’ omdat het bijna altijd zo is dat als er mooi weer is, er een gebrek is aan wind; een essentieel deel van zeilen. Ik moest wel erg lachen op de woensdag van de week, omdat we toen naar een dorp zijn gezeild en ik bijna was vergeten dat snoep zo’n belangrijk deel is van een zeilkamp, en ik me slecht had voorbereid op de snoepkoopsessie van die dag; ik had weinig geld om uit te geven aan snoep. Gelukkig kon wat lenen van mijn bootkameraad Thijs die mij uiteindelijk een tientje gaf. Ik heb toen een ruime halve week een gevoel gehad dat ik niet vaker zou willen voelen; het was het gevoel dat ik iemand iets schuldig was. Grappig genoeg heb ik dit niet bij mijn ouders, of tenminste niet zo erg; bij vrienden en dergelijke knaagt het gevoel aan me van binnen, en het is zo erg dat ik zowat geen snoepje kan eten zonder me schuldig te voelen. Ik zou daarom ook nooit werkloos willen zijn, omdat ik dan geld van de staat zou moeten krijgen en dan niet zelfstandig zou zijn, maar een parasiet.

De bonte avond vond ik dit jaar nog gunstiger dan die van vorig jaar, omdat ik er dit jaar echt gebruik van heb gemaakt als een persoonlijke uitdaging. Ik had al lang niet gebeatboxed en wist dat ik, door me in te schrijven, de kans zou krijgen om voor een groot publiek te oefenen en dat ik automatisch zou gaan oefenen de dagen ervoor omdat er druk was om een goede show voor elkaar te krijgen. Aan de andere kant, ook al was het publiek van 90 mensen een zenuwachtig makend aspect, was het maar de bonte avond van een zeilkamp met mensen die ik waarschijnlijk nooit meer zou zien; ik had niet veel te verliezen. 

Het was over het algemeen een leuk zeilkamp maar ik moet wel oppassen dat ik niet te positief schrijf over deze week omdat mijn vader anders denkt dat ik nergens liever heen wil dan naar een zeilkamp. Ik ben alleen maar een realist geweest tijdens die week, en heb er het beste van gemaakt. Ik heb geaccepteerd dat ik er nu eenmaal was en dat ik gewoon mijn best moest doen om ervan te genieten. Het is niet zo dat ik niet hou van zeilkampen, ik ontmoet nieuwe mensen, leer te zeilen en maak er een spannende week door, maar ik vind andere plaatsen misschien wel leuker om mijn vakantie door te brengen (ik hoop dat dit niet een erg radicaal idee is).

Eerste weekend, 12-14 juli : North Sea Jazz !

De zomervakantie 2013 begon met een bezoek, op zaterdag 13 juli, aan het North Sea Jazz festival. We zagen o.a. het Nationaal Jeugd Jazz Orkest, het Quintet van Willie Jones III, en als klap op de vuurpijl Ibrahim Maalouf, een geweldige trompettist uit Libanon / Frankrijk, die we zeker gaan volgen.  Volgend jaar gaan we weer !